Sabah da ciddi bir ibnelik yapıp aradım, kırk dakika konuşmuşuz. Havadan sudan, ottan çöpten. Ama yine nasıl şefkat dolu. Buna bir direnç geliştirsem keşke. Sonra Luke'u aramadığım aklıma geldi, bütün bir gün mesajlaşmamışız bile. Aradım, on dakika filan konuştuk. Sesini duymak neşelendiriyor, ama heyecanlandırmıyor. Nasıl rezil bir insan oldum ben böyle.
Şimdi saat 3.24 am, yarınki sınavıma çalışmam lazım yoksa fena sıçacağım. Ve dahi Kâmil'le snapleşmeyi bırakmam lazım, çünkü bu ne kadar neşelendirse de yanlış. Evet, kendi kendine mırıldanan egomu ve sikik id'imi dinlediniz. İyakşamlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder